Hier ligt mijn dierbaar vrouw
Mijn welbeminde gade
Zij leefde voor den Heer,
Maar niet voor deze aarde

Dierbr Jan. Vroeg
Nederdalen
Hier in ’t graf
In de volle
bloei van ’t leven
Sneed de dood
al ’t leven af
O! Het was
een zware slag
Haast niet
t’overkomen
Doch God
die ’t leven gaf
Heeft het
weer genomen

Uitgeteerd van ligchaamskwalen
Rust ik in dit graf ter nêer
Hopen met mijn vrouw en kroost
Leven bij den lieven Heer

Wij brachten hem
ten grave
Het lief en dierbaar
pand
Uw stof rust hier
in vrede,
Uw ziel in ’t beter
land.

HET IS DE TIJD,
DIE ROTSEN SPLIJT.
NIETS KAN HAAR
KRACHT WEERSTAAN
HIJ, DIE HIER RUST,
VERLOOR DEN STRIJD
NA 100 JAAR BESTAAN